W średniowieczu miejsce, w którym znajduje się kościół, było bogate w ogrody i sady na południe od zbudowanego wówczas miasta.
„Mansio Sanctae Trinitatis”, należący do Krzyżaków w latach 1197–1492, został zbudowany około połowy XII wieku.

Reprezentuje jeden z ostatnich produktów sycylijskiej architektury epoki normańskiej. Kompleks został powiększony w XV wieku, aż przybrał ogromne rozmiary; kościół został zbudowany w Commenda w 1492 r., a niektóre boczne kaplice zostały otwarte. W okresie baroku kościół został pokryty grubą warstwą tynku, który ukrył oryginalną strukturę.

Obecny wizerunek pomnika jest wynikiem drastycznych prac restauracyjnych przeprowadzonych między 1875 a latami dwudziestymi XX wieku, które całkowicie zmniejszyły kolejne nakładania się, w celu przywrócenia pierwotnego pomnika późnego Normanu. Do kompleksu wchodzi się przez barokowy portal zbudowany w 1717 r. Przy wejściu do ogrodu przed kościołem. Wewnętrznie kościół ma smukłość stylu gotyckiego, z ostrołukowymi łukami wspartymi na kolumnadach.

Dzieła sztuki godne podziwu, choć nie współczesne przy budowie kościoła. Po stronie północnej znajduje się klasztor, w którym zachowały się dwa oryginalne arkadowe arkady z ostrołukowymi łukami, ustawione na parach kolumn z eleganckimi stolicami. Za baptysterium znajduje się barokowe oratorium z ołtarzem w mieszanym marmurze i siedemnastowiecznym krucyfiksem. Największa