- Powrót
- Co zobaczyć
- Kościół Carmine Maggiore
Opis
Kościół i klasztor karmelitów lub kościół Carmine Maggiore znajduje się w dzielnicy Albergheria w gminie Palermo. Należący do diecezji Palermo, wikariatu Palermo pod patronatem Santa Rosalia i patronki dzielnicy Santa Cristina, arcykapłana Palermo, kościół Carmine Maggiore.
Góra Karmel (הַר הַכַּרְמֶל, Har HaKarmel, Góra Karmel, Wadi a ain es-Siah) w Palestynie, dzisiejszy Izrael, od czasów Fenicjan w Biblii zwanych Filistynami, jest celem zakotwiczonych; tam niektórzy chrześcijanie po śmierci Jezusa poświęcają pierwszą świątynię Dziewicy, która z tego miejsca nazywa się Madonna del Carmelo lub del Carmine. Ale Karmel wkrótce stał się niewystarczający i tak wielu pustelników oddanych Dziewicy wyemigrowało najpierw do Palestyny, potem do Egiptu i na cały Wschód. Z Ziemi Świętej wędrowni karmelici animowani przez „peregrinatio hierosolymitana” i wynikająca z tego duchowość podróży, znaleźli pierwszy klasztor na Zachodzie na Sycylii w mieście Messina około 1235 roku, w wieku, w którym nastąpił konsolidacja Zakonu Karmelitów, w tym samym roku Zakon osiada również w Palermo. Kościoły i klasztory „Rodziny Karmelu” powstają w głównych miastach całej Sycylii wraz ze wspólnotami braci, zakonnic życia kontemplacyjnego, zakonnic ze specyficznymi diakoniami apostolskimi, karmelitami świeckimi (instytut świecki, trzeci porządek, ruch karmelitański) ożywionymi z „charyzmatu Karmelu”: naśladowanie Chrystusa Jezusa jako „braterstwa kontemplacyjnego pośród ludu”, na wzór duchowy apostoła Pawła, proroka Eliasza i Madonny.
Początki Kościoła sięgają osadnictwa zakonników karmelitańskich w Palermo, pochodzących z Góry Karmel w Palestynie w 1235 roku. W dzielnicy Albergheria, jednej z pięciu normańskich dzielnic, tak zwanej, ponieważ mieściła się ona, przeniesiona lub „złożona” przez Federico II Szwabia, rebelianci Centorbe i Capizzi, według innych źródeł mogliby zamiast tego oznaczać „ziemię w południe” z „Albahar” lub „Albergaira”. W centralnej części dzielnicy znajduje się rynek Ballarò, nazwa o niepewnym pochodzeniu, prawdopodobnie wywodząca się z nazwy arabskiej wioski niedaleko Palermo, z której pochodzą cenne dobra i przyprawy.
Góra Karmel (הַר הַכַּרְמֶל, Har HaKarmel, Góra Karmel, Wadi a ain es-Siah) w Palestynie, dzisiejszy Izrael, od czasów Fenicjan w Biblii zwanych Filistynami, jest celem zakotwiczonych; tam niektórzy chrześcijanie po śmierci Jezusa poświęcają pierwszą świątynię Dziewicy, która z tego miejsca nazywa się Madonna del Carmelo lub del Carmine. Ale Karmel wkrótce stał się niewystarczający i tak wielu pustelników oddanych Dziewicy wyemigrowało najpierw do Palestyny, potem do Egiptu i na cały Wschód. Z Ziemi Świętej wędrowni karmelici animowani przez „peregrinatio hierosolymitana” i wynikająca z tego duchowość podróży, znaleźli pierwszy klasztor na Zachodzie na Sycylii w mieście Messina około 1235 roku, w wieku, w którym nastąpił konsolidacja Zakonu Karmelitów, w tym samym roku Zakon osiada również w Palermo. Kościoły i klasztory „Rodziny Karmelu” powstają w głównych miastach całej Sycylii wraz ze wspólnotami braci, zakonnic życia kontemplacyjnego, zakonnic ze specyficznymi diakoniami apostolskimi, karmelitami świeckimi (instytut świecki, trzeci porządek, ruch karmelitański) ożywionymi z „charyzmatu Karmelu”: naśladowanie Chrystusa Jezusa jako „braterstwa kontemplacyjnego pośród ludu”, na wzór duchowy apostoła Pawła, proroka Eliasza i Madonny.
Początki Kościoła sięgają osadnictwa zakonników karmelitańskich w Palermo, pochodzących z Góry Karmel w Palestynie w 1235 roku. W dzielnicy Albergheria, jednej z pięciu normańskich dzielnic, tak zwanej, ponieważ mieściła się ona, przeniesiona lub „złożona” przez Federico II Szwabia, rebelianci Centorbe i Capizzi, według innych źródeł mogliby zamiast tego oznaczać „ziemię w południe” z „Albahar” lub „Albergaira”. W centralnej części dzielnicy znajduje się rynek Ballarò, nazwa o niepewnym pochodzeniu, prawdopodobnie wywodząca się z nazwy arabskiej wioski niedaleko Palermo, z której pochodzą cenne dobra i przyprawy.