Kościół jest przyłączony do sąsiedniego klasztoru, zbudowanego w 1507 r. Pod tytułem San Maria del Popolo przez siostrę Lucrezię Di Leo z zakonu Klarysek, w miejscu, które do 1492 r. Było żydowskim gettem miasta i gdzie znajdowała się synagoga, zwana popularnie „moschita”.
Po stłumieniu klasztoru, w 1579 r. kościół został zajęty przez Kolegium Notariuszy. W 1596 r. Kościół i klasztor zostały przekazane ojcom augustianom, którzy w 1609 r. Zbudowali nowy i majestatyczny kościół. Fasada jest prosta, ale energiczna, z dwóch rzędów, otoczona przez solidne pilastry; ukończony w drugiej połowie XVII wieku, został wyretuszowany około 1922 roku.
Na głównym portalu znajduje się niszowa figura św. Mikołaja, umieszczona w 1687 roku. Bazylikowy plan ma trzy nawy, podzielone potężnymi filarami, z dużym transeptem, dużą kaplicą prostokątne i głębokie boczne kaplice. Kościół doznał wielu zniszczeń na przestrzeni wieków; dziś wydaje się nagi, aw nagiej otoczce budynku najlepiej widać ogrom przestrzeni.
Szczególnie interesujące są dwa obrazy Pietro Novelli, widoczne na kaplicach transeptu: „Dziewica i Święty Augustyn” oraz „Święty Mikołaj z Tolentino”; chrzcielnica z XV wieku na siedemnastowiecznym cokole i ołtarz główny w mieszanym marmurze z XVIII wieku. Największa