Początki rodziny Filangeri sięgają okresu normańskiego. Jadąc z Neapolu, aby uciec przed Angevinami, zyskają znaczące znaczenie dla licznych lenn, ale także dla ważnych urzędów, które będą nosić zarówno w kręgach cywilnych, jak i religijnych.

W pierwszej połowie roku 600 Giuseppe Filangeri został mianowany księciem Mirto. Obecny wygląd pałacu w dużej mierze odzwierciedla to, czego pragnął książę Bernardo około 1793 roku.

Godne uwagi są: Sala Salvatore Rosa, nazwana tak na cześć obecności obrazów wykonanych przez neapolitańskiego artystę; garderoba makijażu z toaletą w stylu Ludwika XV i dymu ze ścianami z grawerowanej i malowanej skóry; Salone dei Ricevimenti z ozdobnymi zdobieniami wykonanymi przez Velasco i Salone del Baldacchino ze ścianami w całości wyhaftowanymi „malowniczymi” scenami z „Gerusalemme Liberata” i freskami sufitowymi Interguglielmi, w których świętuje się Chwałę Bernardo Filangeriego.

W 1982 roku pałac przekazał Maria Concetta Filangeri do regionu sycylijskiego, stając się tym samym muzeum.

Wnętrze jest urządzone z przepychem. Doskonały przykład rezydencji arystokracji Palermo, pałac zawiera meble z XVII wieku do XIX wieku. Liczne żyrandole Murano, chińskie panele lakierowane, zegary, porcelana i tkaniny dekoracyjne. Podobnie jak w wielu współczesnych rezydencjach, w chińskiej palarni znajduje się skórzana podłoga. Reprezentacyjne pomieszczenia obracają się wokół tarasu, wyposażonego w fontannę skalną i ozdobionego trompowym ogrodem. Największa