Założona w 1605 r. I ozdobiona od końca XVI wieku do początków tego, całkowicie stiukami. Z grubego rachunku są to prezbiterium i długie mury z postaciami świętych i świętych karmelitów; pozostałe na ścianie wejściowej są dobrej ręki i obejmują dwie alegoryczne postacie kobiece oraz, w dwóch rundach wspieranych przez anioły, dwa epizody ewangeliczne: „Odpoczynek w Egipcie” i „Narodzenie” szkoły Serpotta.

Plan oratorium jest krzyżem łacińskim. W prezbiterium, ozdobionym złoconymi stiukami, znajduje się marmurowy ołtarz, pod aedykulą ze spiralnymi kolumnami, których kulminacją są insygnia karmelitów. Po bokach łuku triumfalnego znajdują się dwa posągi czystości i boskiej miłości.

Wzdłuż bocznych ścian znajdują się dwa drewniane ołtarze. W podłodze jest dostęp do trzypoziomowej krypty, która składa się z pokoju z 34 wnękami ozdobionymi płytkami majoliki. Na sklepieniu znajdują się także malowidła ścienne z motywami kwiatowymi i herbem karmelitańskim. Cedzak, w którym miało miejsce suszenie zwłok, jest podłączony do tego pomieszczenia. Największa