Zbudowany w 1590 roku przez Compagnia del Rosario, utworzony w 1570 roku. Z górnej loggii, ozdobionej marmurowymi popiersiami, przechodzimy przez kamienny portal do pomieszczenia, które służy jako przedsionek; zdobią ją portrety przełożonych firmy. Prosta prostokątna sala z małym trybunem została ozdobiona mistrzowską ręką Giacomo Serpotty, który pracował tam od 1687 do 1718 roku. Dwa drzwi wejściowe mają portale wsparte na parach atlasów; w górnej części ściany wejściowej pomiędzy draperiami, wolutami, elementami roślinnymi i puttini umieszcza się sześć draperii o dużej sile spodziewanej; pośród nich wyróżnia się scena „Bitwy Lepanto” umieszczona w centrum i wykonana z ogromną ilością szczegółów.

Ale cała ściana twarzy intensywnie uczestniczy w dekoracji rzeźbiarskiej, z żywymi efektami dekoracyjnego realizmu, a całość bierze udział w barokowej eksplozji, która znajduje tu swój punkt kulminacyjny: okna mają plastikowe wystawy architektoniczne; na tympanonach, na półkach i na draperiach są putty i posągi; elementy naturalistyczne i festony łączą się w harmonijną całość.

Pod każdym oknem znajdują się obrazy rzeźbiarskie z „Tajemnicami Różańca”. Na ścianach znajdują się gniazda confrati w inkrustowanym drewnie, a podłoga w polichromowanym marmurze z rysunkami. Na ołtarzu znajduje się płótno „Madonny Różańcowej” Carlo Maratty z 1695 roku; po bokach znajdują się dwa chóry osiemnastowieczne. Oprócz sali oratoryjnej na tym samym piętrze znajdują się pokoje plebanii i mała kaplica Krucyfiksu, zwana „Oratorium sopra S. Cita”, gdzie w pierwszych latach XVIII wieku Filippo Tancredi namalował „Adorację Mistycznego Baranka” w skarbcu ”. Największa