Należał w XVI wieku do Aloisio Bologna, a następnie do rodziny Alliata i Moncada. Został odrestaurowany po trzęsieniu ziemi w 1751 r., Za sprawą architekta Vaccariniego.

Prezentuje wspaniałą perspektywę, wzbogaconą herbami i szczytami o wielkim ozdobnym efekcie; na parterze znajdują się dwa monumentalne wejścia, ozdobione czterema średniej wielkości marmurowymi posągami (jeden drapowany w rzymskich kobietach i trzy przez mitologiczne tematy przedstawiające odpowiednio Westę, Apollo i Dianę); wnętrze, niegdyś bardzo bogate w meble rokokowe, zachowuje freski w hallu autorstwa Gaspare Serenario.

Budynek jest obecnie wykorzystywany na wystawy i do organizacji imprez. Największa