Założona w 1733 r., Za panowania Karola III Burbona, w celu powitania niepełnosprawnych, kalekich i młodych włóczęgów i sierot. Zaprojektowany przez architekta Orazio Furetto, prace rozpoczęły się w 1746 roku i zostały ukończone w 1772 roku przez architektów Venanzio Marvuglia i Nicolo Di Puglia. Z okazji inauguracji, która odbyła się 8 sierpnia 1772 r., Wszyscy szlachcice, duchowni, władze, w procesji towarzyszącej w budynku, grupa opuszczonych, biednych, starszych, kobiet i dzieci, aby zademonstrować wielką hojność Króla i szlachta.

W początkowym projekcie budynek odzwierciedlał styl architektoniczny późnego baroku, ale biorąc pod uwagę, że prace trwały przez wiele lat, styl barokowy był pod wpływem stylu neoklasycznego, który w międzyczasie dotarł do Palermo , Również Kościół, znajdujący się w centrum budynku, który miał mieć ośmiokątny plan, został przekształcony w prostokątny plan i został dotknięty, zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz, neoklasycznym stylem, który przedstawia bardziej trzeźwe linie i prostsze ozdoby. Nawet majestatyczny prospekt budynku jest syntezą dwóch stylów, które na Sycylii połączyły i przekształciły, dzięki wyobraźni i osobowości architektów oraz bardzo żywych i oryginalnych pracowników.

W budynkach wszczepiono fabryki i laboratoria jedwabiu i makaronu, które dały młodym pacjentom pracę, dając im godność i dobre samopoczucie, które może dać tylko praca; w szczególności hotel stał się kuźnią pracy i przyjęcia najbardziej pozbawionych miasta, gdy kierował nim książę Palagonia, który wprowadził inne fabryki, piekarnię i młyn, zorganizował grupę mniszek, aby pomagać chorym i przekształconym budynek w ważnym ośrodku recepcyjnym i odnowy dla nieszczęśliwych kobiet i dzieci z Palermo na początku XIX wieku.

Dzisiaj w części budynku wciąż mieszkają biedne starsze kobiety, z miłością wspierane przez Siostry Miłosierdzia. Kolejna część jest wykorzystywana na wystawy i salony wystawowe, podczas gdy inna część jest własnością Urzędu Nadzoru Dziedzictwa Kulturowego. Największa