Bellini to najstarszy teatr w historycznym centrum Palermo, o złożonej i udręczonej historii. Najstarsze informacje dotyczące tego miejsca informują, że w 1676 r. Ponzio Valguarnera z Markizów św. Łucji przekazał magazyn swojego pałacu, znajdujący się na piętrze Palazzo Pretorio, na przyjęcie komedii teatralnych. I tu powstał teatr „dei Travaglini” lub „di Travaglino” (od nazwy popularnej maski Palermo), w którym reprezentowano farsy i komedie; zwany także „teatrem Santa Caterina”, ponieważ znajduje się obok kościoła o tej samej nazwie. „Travaglino”, powiększony i upiększony, był później zarządzany przez tę samą rodzinę, co markiz Valguarnera, który wykorzystywał inne pomieszczenia swojego pałacu i nadał mu nazwę swojej rodziny, Teatro di Santa Lucia, gdzie muzyka była głównie reprezentowana, najlepiej buffe.

Zamknięte na trzęsienie ziemi z 1726 r., ponownie otwarte w 1742 r., przekształcone w mały „teatr włoski”, z czterema rzędami pudeł (po 15 na każde zamówienie), zawierające 500 widzów i bogate w dekoracje. Kiedy neapolitański dwór przeniósł się do Palermo, podczas rewolucji 1799 r. Częstym gościem stała się królowa Maria Karolina; do tego stopnia, że ​​na jego cześć stał się Real Teatro Carolino i został ponownie powiększony i zrestrukturyzowany. Projekt powierzono Nicolò Puglii, który włączył inne pomieszczenia budynku, rozszerzył plan budynku, tworząc organiczną strukturę „włoskiego teatru”, z „przebitym niebem”, za kulisami, dużym łukiem harmonicznym i ze szczególną uwagą do właściwości akustycznych. W 1837 roku markizy Valguarnera sprzedały całą nieruchomość Andrei Bignone.

W 1860 roku teatr został poświęcony wielkiemu katalońskiemu muzykowi Vincenzo Belliniemu. Niszczycielski pożar 14 marca 1964 r. Ostatecznie zamknął teatr, aż do niedawnego ponownego otwarcia, które miało miejsce w 2000 r. Dzięki interwencji Teatro Biondo Stabile z Palermo. Największa