Zaprojektowany w 1899 roku przez miejskiego inżyniera Nicolò Mineo, wyrafinowanego projektanta, blisko, jako kultura, do szkoły Damiani Almeyda (autor Teatru Politeama) i ukończony w 1903 roku. Klasyczny styl, wciąż dziewiętnastowieczny, narzucił kryteria symetrii; wejście jest umieszczone w środku fasady kompozytowej, z podwójną loggią zwieńczoną trójkątnym tympanonem.

Teatr ma dużą salę z dwoma rzędami pudeł i loggią. Jeśli z architektonicznego punktu widzenia konstrukcja nie jest szczególnie interesująca, dekoracja wnętrz jest pięknym przykładem sztuki dekoracyjnej tamtych czasów. Chociaż utracono wiele elementów dekoracyjnych, klimat w stylu secesyjnym można nadal dostrzec w projektowaniu opraw oświetleniowych i żelaznej konstrukcji skrzynek, potępianych przez sekwencję odlewanych żeliwnych tralek, które rozjaśniają przestrzeń obejmującą stragany i które są ponownie proponowane za pomocą ten sam efekt w galeriach powyżej.

15 października 1903 roku, wśród błyszczących klejnotów i eleganckich sukienek wieczorowych, Teatro Biondo po raz pierwszy otwiera swoje podwoje dla publiczności w Palermo. We wspaniałym teatrze, który budzi zdumienie i entuzjazm dla stylu, dekoracji, marmurów, dla całej „wspaniałej scenerii”, debiutuje Ermete Novelli. Nadal w użyciu jest używany do pokazów prozatorskich i koncertów.