Teatro Massimo Vittorio Emanuele to opera i firma operowa zlokalizowana na Piazza Verdi w Palermo na Sycylii. Poświęcony był królowi Wiktorowi Emanuelowi II. Jest to największy we Włoszech i jeden z największych w Europie (trzeci po Opéra National de Paris i K. K. Hof-Opernhaus w Wiedniu), znany z doskonałej akustyki.

Międzynarodowy konkurs na stworzenie opery został ogłoszony przez Radę w Palermo w 1864 r. za namową burmistrza Antonio Starrabba di Rudinì. Przez wiele lat mówiono o budowie dużego nowego teatru w Palermo, godnego drugiego co do wielkości miasta w południowych Włoszech (po Neapolu) i zaprojektowanego w celu promowania wizerunku miasta po zjednoczeniu Włoch w 1861 r.

Opera została zaprojektowana i nadzorowana przez włoskiego architekta Giovana Battistę Filippo Basile, który był dobrze znany na Sycylii ze swojego poprzedniego projektu rekonstrukcji katedry w mieście Acireale, a także projektów ogrodów i willi w Palermo i Caltagirone . Po śmierci G. B. F. Basile w 1891 r. Budowę nadzorował jego syn, architekt Ernesto Basile.

Firma Rutelli and Machì, reprezentowana przez Giovanniego Rutelli i Alberto Machì (obaj członkowie założyciele firmy), została zakontraktowana na główną konstrukcję teatru, która pod kierunkiem technicznym i budowlanym architekta Giovanniego Rutellego przeszła fundamenty aż do konstrukcji strychu teatru. Był również odpowiedzialny za wszystkie zewnętrzne dekoracje budynku. Rutelli początkowo zaprojektował maszynę z dźwigiem parowym, która z powodzeniem mogła podnosić duże kamienne bloki i kolumny w stylu greckim / rzymskim podczas budowy bardzo dużego teatru.

Giovanni Rutelli należał do bardzo starej i znanej włoskiej rodziny, w skład której wchodzili także architekci i rzeźbiarze ze starej sycylijskiej szkoły klasycznej i barokowej, a także wykonawcy budowlani, wszyscy przedsiębiorcy sięgający pierwszej połowy XVIII wieku w Palermo. Wraz z architektem D. Mario Rutellim (pradziadkiem Giovanniego) uznano ich za jednego z najbardziej wyspecjalizowanych technicznie i artystycznie ekspertów na Sycylii w tym czasie, zwłaszcza z powodu głębokiej wiedzy i doświadczenia Mario Rutelli i jego potomków w starożytnej Grecji / Architektura rzymska, a także styl architektoniczny Normanów. Ten styl wymagał użycia naturalnego grubego kamienia, który był częścią projektu konstrukcyjnego. Część zewnętrznej dekoracji i jeden z dwóch bardzo dużych brązowych posągów lwów siedzących obok monumentalnego wejścia do teatru zostały stworzone przez syna Giovanniego Rutellego, artysty rzeźbiarza Sir Mario Rutelli.

Budowa rozpoczęła się 12 stycznia 1874 r., ale została wstrzymana na osiem lat od 1882 r. do 1890 r. Wreszcie, 16 maja 1897 r., dwadzieścia dwa lata po złożeniu kamienia węgielnego, trzecia co do wielkości opera - po Palais Garnier w Paryżu i KK Hof-Opernhaus w Wiedniu - zainaugurowano występem Faldaffa Verdiego pod batutą Leopoldo Mugnone.
Popiersia słynnych kompozytorów zostały wyrzeźbione dla teatru przez włoskiego rzeźbiarza Giusto Livę (urodzonego w Montebelluna, Treviso w 1847 r.) i kilku jego synów.

Teatro Massimo to największy teatr we Włoszech (i trzecia co do wielkości opera w Europie). Bazylika została zainspirowana starożytną i klasyczną architekturą sycylijską, a zatem zewnętrzna część została zaprojektowana w stylu neoklasycystycznym, zawierającym elementy greckich świątyń w Selinunte i Agrigento. Audytorium zostało zrealizowane w stylu późnorenesansowym dla 3000 osób, ale w obecnym formacie może pomieścić 1350 osób, z 7 rzędami pudeł wznoszących się wokół pochyłej sceny i ukształtowanych w typowy podkowy.

W 1974 r. dom został zamknięty z powodu remontu wymaganego przez zaktualizowane przepisy bezpieczeństwa, ale nadmierne koszty, korupcja i walki polityczne przyczyniły się do opóźnienia i pozostały zamknięte przez dwadzieścia trzy lata, ostatecznie ponownie otwarty 12 maja 1997 r., cztery dni przed stuleciem. Sezon operowy rozpoczął się ponownie w 1999 r., Chociaż Aida Verdiego została wykonana w 1998 r., Podczas gdy prace w toku trwały.

Podczas renowacji regularnie odbywały się sezony operowe w Teatro Politeama Garibaldi, niewielkim budynku niedaleko Teatro Massimo. Latem w Teatro della Verdura odbywa się kilka przedstawień, zwykle koncertów, baletu i operetki.

W ostatnich latach „oskarżenia o korupcję i wtrącanie się do polityki… wraz z deficytami budżetowymi i dużymi długami” nękały dom, ale według jego dyrektora muzycznego, angielskiego, Jana Lathama Koeniga, jest to jest znowu na dobrej drodze