Teatr został zbudowany w latach 1867-1874 według projektu Giuseppe Damianiego Almeyda, w stylu pompejańskim z podwójną kolejnością zewnętrznych kolumnad pieszych i frontem zaprojektowanym jako łuk triumfalny; na tym stoi brązowy rydwan Mario Rutelli. Teatr został zaprojektowany jako arena dzienna i na pokazy cyrkowe; okładka została wykonana przez Odlewnię Żeliwa Oretea dopiero w 1877 roku.
1890 W związku z Wystawą Narodową, która miała się odbyć w następnym roku, teatr został ozdobiony obrazami o smaku pompejańskim: powierzonym dekoratorom Gustavo Mancinelli, któremu zawdzięczamy fryz Święta eleuterie, które otaczają fałszywe błękitne niebo, Giuseppe Enea, Rocco Lentini, Giuseppe Cavallaro, Carmelo Giarrizzo, Francesco Padovano i Giovanni Nicolini.

W przedsionku znajduje się strop lununarny ozdobiony płaskorzeźbami i fryzami, podczas gdy chodnik i miejsca odpoczynku, takie jak duża sala luster i górnych pięter, gdzie w przeszłości znajdowała się Obywatelska Galeria Sztuki Współczesnej, wszystkie są ozdobione obrazami Giuseppe Enei, Rocco Lentiniego i Giuseppe Cavallaro. Damiani jest także projektantem dwóch majestatycznych zewnętrznych żyrandoli i nadzorował aranżację pomnika Ruggero Settimo (Benedetto De Lisi, 1865) przed teatrem.

W ogrodach po bokach dwóch półkoli z przodu majestatycznego budynku, który zajmuje około 5000 metrów kwadratowych, można podziwiać rzeźby Valerio Villareale (Bacchant), Benedetto De Lisi (Silfide) i Antonio Ugo (David) , Sala w kształcie podkowy ma dwa poziomy pudeł, balkon i dwa rzędy galerii. W holu wejściowym znajduje się wszechstronna rzeźba „Tancerz” Amedeo Cataldiego. W czerwcu 1874 r. Została zainaugurowana, nawet jeśli była niekompletna i nadal nie miała zasięgu, z przedstawieniem I Capuleti i Montecchiego autorstwa Vincenzo Belliniego, uważanym na razie za dzieło wielkiej inżynierii.

Początkowo teatr musiał być nazwany na cześć Gioacchino Rossiniego z okazji jego śmierci, ale nic z tego nie wyszło; przez ponad dwadzieścia lat główny teatr liryczny miasta Palermo nazywano tylko Teatrem Miejskim Politeama, aż w 1882 r., po śmierci Garibaldiego, przyjął nazwę Politeama Garibaldi.

Od 2001 roku teatr jest prestiżową siedzibą Sycylijskiej Fundacji Orkiestry Symfonicznej i jest punktem zwrotnym o wielkim znaczeniu, zarówno pod względem lokalizacji, jak i rozgłosu, dla miasta Palermo tak bardzo, że dwa duże place (Ruggero Settimo i Castelnuovo), nad którym sięga, są powszechnie nazywane Piazza Politeama. Największa