Via Roma to ulica w Palermo. Został zbudowany na przełomie XIX i pierwszej połowy XX wieku (konkretnie między 1894 r., A wyburzeniem budynków na południe od zachodniego wejścia via Maqueda i 1936 r. Wraz z powstaniem wejścia piazza Giulio Cesare), jako część pierwszego planu regulacyjnego miasta.

Ulica łączy Dworzec Centralny z Teatrem Politeama poprzez cięcie Corso Vittorio Emanuele i Piazza San Domenico, gdzie znajduje się kościół o tej samej nazwie. Po bokach ulicy powstało wiele budynków, w tym siedziba niektórych banków, Palazzo delle Poste, teatr Biondo, Palazzo del Banco di Sicilia itd., Bez liczenia licznych budynków (nawet prywatnych) wykonanych w stylu Neoklasycyzm lub wolność, które jednak służą jedynie zdobieniu ulicy i ukryciu nędzy dzielących je dzielnic, biorąc pod uwagę, że te budynki, wraz ze swoją wysokością, przyćmiewają niskie otaczające domy, czyniąc Via Roma w rzeczywistości świętem, a nie ulicą funkcjonalny, jak pierwotnie planowali projektanci.

Obszar, przez który obecnie przebiega Via Roma, do końca XIX wieku składał się z pałaców mieszkalnych i znajdowały się tam najbiedniejsze dzielnice miasta.

Po zjednoczeniu Włoch miasto rozpoczęło (jak w wielu miastach Włoch) wielki okres architektoniczny, aby uczcić to wydarzenie. Ten program architektoniczny obejmował między innymi budowę Teatro Massimo i tworzenie dużych arterii w obrębie starego miasta, aby poprawić żywotność. Początkowy pomysł polegał na tym, że cztery drogi dzielą cztery dzielnice na szesnaście, na szczęście nie podjęto planu, ale wdrożono jedynie rezerwę, która zapewniła zjednoczenie nowego Dworca Centralnego z nowymi dzielnicami i portem. Pierwszy plan opracowany przez miejskie biuro techniczne w 1866 r. Pozostaje niespełniony. Z drugiej strony dwa plany regulacyjne z 1884 r. I 1885 r. Będą o wiele bardziej szczęśliwe, pierwszy z nich będzie opatrzony podpisem Kastylii, drugim z planu Giarrusso.

„Plan naprawczy”, w szczególności Felice Giarruso, proponuje ekspansję miejską wokół historycznego centrum z układami drogowymi z planem Hipodamiana, najbardziej wyraźną inwestycją prowadzącą w kierunku zachodnim wzdłuż osi drogi zadrzewiona Viale della Libertà (zbudowana pod koniec lat pięćdziesiątych XIX wieku na polecenie rządu Burbonów), w obszarze pomiędzy Via Mariano Stabile i dwoma ważnymi parkami miejskimi Villa Trabia i angielskim ogrodem. Obszar wokół alei stanie się wtedy ulubiony obszar burżuazji Palermo do budowy willi i pałaców.

Via Roma powstała jako główna arteria łącząca dworzec kolejowy z nowym miastem i portem. To imponująca praca, przewiduje rozbiórkę szlacheckie pałace, kościoły, klasztory, dzielnice klasy robotniczej, tak imponujące, że wymagają drugiego planu ogólnego dla całej konstrukcji: „Plan rehabilitacji i rozbudowy”, również Giarrusso, dat ato 1894.

Aby zrobić miejsce dla nowej drogi, ogólny układ historycznego centrum Palermo jest przekręcony, a dziedzictwo miasta bezpowrotnie utracone. Większość Palazzo Arezzo di Celano, Palazzo Monteleone, ogród w Olivella, kościół Santa Rosalia, dziedziniec Gallinai, system kościoła Montesanto, mury Stazzone i Itria to przeżycia architektoniczne, które pozostają tylko na wspaniałych zdjęciach Emanuele Giannone i Edoardo Alfano lub na starych mapach. Poza zniszczonymi dziełami, na terenie kompleksu zrewolucjonizowano historyczne centrum: Cesarski Plan (dziś Piazza San Domenico), rynek Vucciria i dzielnica San Giuliano są zdenerwowane przez gigantyczne przedsiębiorstwo miejskie. Pojawienie się miasta przed budową drogi można zaobserwować w niektórych starożytnych roślinach. „Ulice starożytnego miasta są kierowane z zachodu na wschód, w kierunku zlewni, czyli od góry do morza. charakteryzuje się poprzecznym ruchem Via Roma.

Model jest paryski zaprojektowany przez Barona Haussmanna i zamówiony przez Napoleona III Pierwsze wyburzenia są stosunkowo proste: opuszczone kościoły i stare popularne domy, tuż za kościołem Sant „Antonio Abate, rozbiórki, opuszczają teren Amalfitanii i targu Vucciria